Biografia CeeLo Green

CeeLo Green, wszechstronnie utalentowany raper, piosenkarz, autor tekstów, aktor, producent muzyczny i biznesmen urodził się 30 maja 1974 roku jako Thomas DeCarlo Callaway. Jego rodzice byli kapłanami wyświęconymi. Ojciec Greena zmarł, gdy miał zaledwie dwa lata, a jego matka, Sheila J. Tyler, która była strażakiem, zmarła, gdy miał 18 lat, po tym, jak została sparaliżowana przez dwa lata w wypadku samochodowym.

PodczasCeeLo byłw głębokiej depresji po śmierci matki i właśnie rozpoczął karierę muzyczną z Goodie Mob. Później napisał i śpiewał swoje cierpienia przez całą karierę w piosenkach takich jak „Free” Goodie Mob, „Just a Thought” St. Elsewhere, „She Knows” i „A Little Better”, zarówno w The Odd Couple. W albumie Goodie Mob zatytułowanym Soul Food Green zamieścił piosenkę o swojej matce zatytułowaną „Zgadnij kto”.

WCeeLo GreenW swoim dokumencie, wyprodukowanym przez Absolut Vodka i The Fader, wyjaśnił, że jego udana kariera jest zasługą jego matki i powiedział, że doprowadziło to do „przekroczenia tego progu do kariery”. Jest Amerykaninem z pochodzenia i należy do czarnej rasy.

CeeLo Greenkształcił się w Riverside Military Academy, status akademicki dla chłopców w Gainesville. Zaczął śpiewać od najmłodszych lat i śpiewał w Kościele. W swojej wczesnej karierze początkowo dołączył do hiphopowej grupy z Atlanty o nazwie Goodie Mob, a Green był najmłodszym członkiem. Grupa była częścią rapowego kolektywu Dungeon Family, do którego należał również Outkast. W 1995 roku Goodie Mob wydała swój pierwszy album Soul Food, a ich twórczość została doceniona jako przełom w południowej muzyce rapowej.

CeeLo Green zapewnił chórki do „Waterfalls” TLC. W 1998 roku ukazał się drugi album Goodie Mob Still Standing, który również otrzymał pozytywne recenzje. W następnym roku grupa wydała World Party, która stała się ich trzecim albumem. Jesienią 1999 roku Green opuścił Goodie Mob i zdecydował się rozpocząć karierę solową pod szyldem Arista Records, Inc., podczas gdy drugi członek pod tym samym tytułem kontynuował współpracę z Koch Records. Chociaż są rozdzieleni, nadal współpracują przy albumie Dungeon Family Even in Darkness. Na albumie Santany Supernatural Green był jednym z dziesięciu muzyków, którzy wystąpili gościnnie w 1999 roku. Lauryn Hill i Green wykonali główne wokale w „Do You Like The Way” napisanym przez Lauryn Hill.

CeeLo GreenKariera w Arista Records nie trwała długo i po dwóch albumach została przerwana z powodu niskiej sprzedaży. W 2000 roku jego debiutancki album „Cee-Lo Green and His Perfect Imperfections” był wspierany przez wiele innych Dungeon Family. Chociaż album został sprzedany zgodnie z oczekiwaniami, jego singiel „Closet Freak” został nieco nadany.

CeeLo Green'sDrugi album Aristy „Cee-Lo… Is the Soul Machine” został wydany w 2004 roku i ten album odniósł większy sukces niż pierwszy. Jest to z pewnością zasługa współpracy znanych gwiazd hip hopu, takich jak Pharell Williams, T.I. I Ludacris. Album zebrał pozytywne recenzje i został określony jako „jeden z najbardziej ambitnych albumów dowolnego gatunku ostatnich czasów. i zajął drugie miejsce na liście Billboard Top R & B / Hip-Hop Album Chart.

DJ Danger Mouse i Green po raz pierwszy spotkali się na imprezie The University of Georgia, a później podjęli współpracę i utworzyli duet o nazwie Gnarls Barkley. Duet pracował razem nad piosenkami takimi jak „What U Sittin On? (remiks) i Benzie Box, z albumu Danger Doom The Mouse and The Mask (2005). 24 kwietnia 2006 roku debiutancki album Gnarls Barkley, St. Elsewhere, został wydany w Wielkiej Brytanii, a później w USA 2 maja 2006 roku. Według Rolling Stone, album i ich singiel „Crazy” zajęły pierwsze miejsce w Wielkiej Brytanii na pliki do pobrania. W marcu 2008 roku ukazał się drugi album duetu The Odd Couple, a pierwszy singiel Run (I'm a Natural Disaster) ukazał się w styczniu.

14 sierpnia 2010 r.CeeLo Greenwydał singiel „Fuck You” na YouTube i stał się hitem, a później we wrześniu Green wydał teledysk do tej piosenki. „Fuck You” osiągnął pierwsze miejsce na brytyjskich listach przebojów, gdzie piosenka pokonała Robbiego Williamsa i Gary'ego Barlowa „Shame”, tworząc 2 miliony odtworzeń w niecały tydzień. Za co Green otrzymał nominację do nagrody Grammy w grudniu 2010 r. I uzyskał status Złotej Nagrody w USA i Danii. Pierdol się!

CeeLo Green wydał swój debiutancki mixtape zatytułowany „Stray Bullets” w październiku 2010 roku. W 2010 i 2011 roku Green wyruszył w trasę koncertową ze Scarlet Fever, żeńskim zespołem, który wykonał Taratatę w programie BBC Late Show z Davidem Lettermanem, Saturday Night Live, W's Symmetry Live Concert Seria, Jimmy Kimmel na żywo! I dużo dużo więcej.

14 sierpnia 2011 roku Green wykonał „Forget You” i „Bright Light, Bigger City” na WWE SummerSlam. W tym samym roku wystąpił z nagrodą Billboard Music Award 2011.

W listopadzie 2011 r.CeeLo Greenponownie wydany The Lady Killer jako wydanie platynowe, a album zawiera 16 oryginalnych utworów. Green napisał i nagrał „Język miłości” do ścieżki dźwiękowej do amerykańskiej komedii romantycznej „Seks w wielkim mieście 2”. W marcu 2012 r. Wykonał „Fuck You” podczas zbiórki pieniędzy dla Baracka Obamy. We wrześniu 2012 roku Green wydał piosenkę „I Love Football” zgodnie z melodią „Blitzkrieg Bop” Ramonesa i został wybrany przez NFL jako piosenka przewodnia dla Sunday Night Football.

CeeLo Green,wraz z członkiem Goodie Mob, miała niewielkie role w filmie Mystery Men w 1999 roku, jako członek Not So Goodie Mob, w którym grała jako Thomas Burton aka Cee Lo. Udzielił także głosu dla Prime Cut Miggity-Mo 'Macdaddy Gizzabang Doggy Dog Dog w odcinku Brak Show w 2002 roku, Godzilla w odcinkach' Squaw Burry Shortcut 'Robot Chicken w 2007 roku. Green również przypisuje jego głos, w tym Klasa świąteczna 3000 jako Frank i Buddy Z, w Boondocks jako Rev. Rollo Goodlove i The Hunger Strike 2008.

CeeLo Greensłużył jako sędzia i trener w programie telewizyjnym „The Voice”, śpiewając reality show, od pierwszego do trzeciego sezonu, a w piątym sezonie przeszedł na emeryturę. Pojawił się również w trzecim sezonie serialu NBC, odcinku Parenthood Tales From the Luncheonette jako gościnnie. Pojawił się również jako siebie w odcinku American Dad Hot Water. Green z Madoną pojawił się na półmetku Super Bowl 5 lutego 2012 r. 31 marca 2012 r. Green pojawił się na gali Kids 'Choice Awards 2012.

W 2013 roku, 23 i 24 maja, wystąpił na Singapore Social Star Awards. 23 czerwca 2014 roku Green zadebiutował swoim nowym serialem dokumentalnym CeeLo Green's The Good Life w telewizji TBS, opartym na rzeczywistości, w którym pojawia się wraz z innymi członkami Goodie Mob. 6 września 2014 roku TBS poinformował, że odwołuje program na początku kontrowersyjnych komentarzy Greena na temat gwałtu.

Poza udaną karierą Greena, w młodości określił się jako „zbir”, a także „kleptoman, piromaniak, zwykły maniak. Raz ożenił się z Christiną Johnson, ale rozwiedli się w 2005 roku. On i Johnson mieli jednego syna o imieniu Kingston (ur. 30 września 2000), a Green był ojczymem dwóch córek o imieniu Sierra i Kalah. Jej pasierbica Sierra została obsadzona w programie MTV My Super Sweet 16, podczas jej 16. urodzin.

Zaangażowanie Cee Lo Green w przemyśle muzycznym wyniosło świat muzyki na zupełnie nowy poziom. Można śledzić na kilku portalach społecznościowych i wyodrębnić jego biografię z innych witryn. Pod koniec 2015 roku LUDZIE ujawnili, że Green jest zaręczony ze swoją wieloletnią partnerką / dziewczyną Shani James. Jego talent dał mu 20 milionów dolarów netto i przyzwoitą pensję.

Podczas Festiwalu Muzyki i Sztuki Coachella Valley w kwietniu 2011 roku Green dotarł na miejsce późno w 25 minut, wykonując pięć piosenek, w tym Fuck You! I szalony. Podczas gdy jego występ miał zakończyć się o 5:40, ale o 5:44, jego mikrofon został odcięty, ponieważ przepraszał publiczność i ze złością opuścił scenę.

Zarządzany przez Primary Wave Entertainment, Green polecił wiele marek, w tym M & M's, 7 Up i Duracell. Green jest właścicielem części marki sake TY KU i firma współpracowała z nim przy kilku przedsięwzięciach biznesowych, takich jak reklama promująca markę, zwana „pierwszą krajową reklamą sake” w Stanach Zjednoczonych. W 2011 roku reporter New York Timesa oszacował, że Green zarobił około 20 milionów dolarów, głównie na transakcjach reklamowych, tylko w tym roku.