Czy osiągnięcia i trofea zrujnowały grę?
Kilka dni temu deweloper Ubisoft napisał na Twitterze, że jego zdaniem osiągnięcia i trofea mają negatywny wpływ na branżę, co widać poniżej. Podobnie jak wielu ludzi, dało mi to do myślenia i jest zaskakująco wiele sposobów, aby na to spojrzeć, przy czym nie wszystkie są tak ostre i suche jak u Fredrika.
Podczas gdy większość wie, że system osiągnięć, który widzimy dzisiaj, był dziełem ludzi z Microsoftu, nie jest tajemnicą, że wyróżnienia w grach istnieją już znacznie dłużej, na przykład tabele wyników w automatach do gier, gdzie wszyscy spróbuj wpisać najbardziej niegrzeczne trzyliterowe słowa, jakie przychodzą nam do głowy, lub nowsze próby czasowe, złote medale itp., z którymi będziesz mógł porównać się ze swoimi przyjaciółmi i odwrotnie. To wszystko było bardzo prymitywne, ale skuteczne przynajmniej do przechwalania się między przyjaciółmi.
Powiązany: Recenzja The Last of Us; Adaptacja gry wideo na poziomie eksperckim
Jednak w 2005 roku Microsoft zmienił to wszystko, wprowadzając „Osiągnięcia”, a trzy lata później Sony podążyło za ich pomysłowo zatytułowanymi „Trofeami”. Przewiń do przodu prawie dwie dekady i każda platforma z wyjątkiem Nintendo poszła w ich ślady, a teraz wydaje się, że nie możesz załadować gry bez ostatecznie otrzymania jakiejś nagrody za zrobienie czegoś, bez względu na to, jak głupie lub zorientowane na rozgrywkę może to być Być.
Niepopularna opinia: osiągnięcia/trofea były złe dla gier. Zawęża gry, zakłóca i odwraca uwagę oraz pochłania zasoby, które mogłyby ulepszyć grę.
— Fredrik Thylander (@Thylander) 7 stycznia 2023 r
Teraz Fredrik z pewnością podchodzi do tematu z punktu widzenia deweloperskiego i trudno się z tym nie zgodzić. W rzeczywistości logiczne jest myślenie, że jeśli członkowie zespołu programistów są zajęci myśleniem i kodowaniem tych dopaminowych hitów dla nas, nie spędzają krytycznego czasu na tworzeniu samej gry ani zasobów do niej. Czy jednak naprawdę jest tyle roboczogodzin zaangażowanych w rozwój osiągnięć i trofeów, że miałoby to znaczący wpływ na końcowy produkt dowolnej gry? nie sądzę.
Osiągnięcia – przydatne czy eksploatacyjne narzędzie?
Z punktu widzenia gracza, w tych systemach nagród, które są teraz zakorzenione w naszej kulturze gier, istnieją dobre i złe strony. Z jednej strony straciłem rachubę, ile razy uruchomiłem grę, a ponieważ istnieje osiągnięcie / trofeum za zrobienie czegoś, czego normalnie bym nie zrobił, spędziłem czas na robieniu tej rzeczy. Niezależnie od tego, czy chodziło o eksplorację określonego obszaru, ukończenie wszystkich zadań pobocznych, czy użycie określonej broni, doskonale się bawiłem jako ukończenie, i widziałem i robiłem wiele w grach, których nigdy bym nie miał. Argumentem jest więc to, że dzięki tym nagrodom doświadczyłem i doceniłem więcej gry i wysiłków dewelopera niż w innym przypadku.
Jednak na poziomie osobistym masz również drugą stronę medalu, w której grałem w gry więcej, niż chciałbym mieć pewność, że nie mam w połowie pustej listy osiągnięć i wykonałem oszałamiające grindy, aby upewnić się, że zdobyć platynę – chwilę potem patrzę na platynę i myślę „to była strata czasu”, a potem przechodzę do następnej; podobnie jak w przypadku większości uzależnień, jest to cholerny nawyk do zerwania.
Nie sądzę, abyśmy w najbliższym czasie pozbyli się osiągnięć lub trofeów, i to z punktu widzenia gracza, podczas gdy oni poświęcają czas na stworzenie naprawdę dobrej listy, która bezpośrednio wpłynie na twoje wrażenia w znaczący i sposób szanujący czas, są dobrą rzeczą, na przykład lista trofeów dla Marvel's Spider-Man, ale niestety zbyt wielu programistów wykorzysta osiągnięcie i trofea jako kolejny sposób na przyciągnięcie swoich klientów, nas.
Powiązany: 5 największych przecieków w historii gier
Co myślisz? Czy grasz w gry tak samo niezależnie od osiągnięć i trofeów? A może jesteś jednym z wielu, którzy podchodzą do nich bardziej klinicznie, z planami i przewodnikami gotowymi, aby niczego nie przegapić?
Śledź nas, aby uzyskać więcej relacji z rozrywki na Facebook , Świergot , Instagram , I Youtube .
